Emma i Dex spotykają się w dzień zakończenia szkoły. Balansują między przyjaźnią i miłością, ale ostatecznie, w wyniku niesprzyjającego przypadku, do niczego między nimi nie dochodzi. Składają sobie jedynie przysięgę, że tego dnia, 15 lipca, będą spotykać się każdego roku.
I tak właśnie robią. W każdym roku spędzają ze sobą dzień, a potem każdy odchodzi do własnego życia. Ona jest zakompleksioną idealistką, którą łatwo okłamać i zranić. Ma talent- pisze powieści, ale nie wierzy w siebie, dlatego przez długie lata pracuje w meksykańskiej restauracji przez nikogo niezauważona. Wiąże się z mężczyzną, którego nie kocha. Staje się coraz bardziej zgorzkniała. Dexterowi natomiast świetnie się powodzi, jest prezenterem telewizyjnym, znanym, sławnym, przystojnym, bogatym. Ma wszystko, życie go rozpieszcza, nie potrafi jedynie zrozumieć. Tego, co naprawdę się liczy.
Oboje przeżyją oddzielnie wiele lat, będzie między nimi wiele nieporozumień, ale Dexter dojrzeje do związku z Emmą, a ona uświadomi sobie, że tylko ta miłość nadaje jej życiu prawdziwego sensu. W pewnym momencie, po wielu doświadczeniach, zrozumieją, że są dla siebie stworzeni, kochają się jeszcze mocniej niż na początku. Los nagrodzi ich kilkoma latami szczęścia.
Po raz pierwszy czuję sie naprawdę spełniona, Dex. Dajesz mi wszystko czego potrzebuję. Kocham cię, niczego innego nie byłam tak bardzo pewna. Tylko nie rań mnie, nie krzywdź nigdy więcej, bo tego nie przeżyję. Jestem cała twoja. Na zawsze.
Ale wieczność trwa krócej niż się oboje spodziewali.
Dexter: But we will see each other again.
Emma: I know we will.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz